از سرپرستی کودکان و نظارت بر تربیت آنان تا رسیدن به زمان بلوغ با عنوان حضانت در فقه امامیه یاد می شود، و در اصطلاح حقوق، حضانت به معنی نگهداری و تربیت کودک است. لذا بحث حضانت کودک از دیر باز موضوع مهمی بوده است که فقها و حقوق دانان مورد بحث و بررسی قرار داده اند. در این پژوهش که به روش تحلیلی توصیفی می باشد به بررسی تطبیقی حضانت فرزند از منظر فقه امامیه و حقوق ایران پرداخته شده است که هدف از آن شناخت کودک و حقوق وی و مباحث پیرامون آن می باشد.
