علّامه محمّد اقبال لاهوری(1256-1317ش) فیلسوف و شاعر بزگ شبه قارّه، یکی از برجسته‌ترین شاعران زبان فارسی در دوران معاصر به شمار می‌آید. بزرگ‌ترین گواه بلندی جایگاه او، اقبالی است که مردم ایران به خواندن اشعار او دارند. این مسأله که شاعری به زبانی غیر از زبان خویش شعر بسراید، می‌تواند گواهی باشد بر تعلّق خاطر او به زبان و فرهنگ زبان دوم؛ بر این پایه می‌توان چنین برداشت کرد که علّامه اقبال لاهوری عاشق زبان فارسی و فرهنگ ایرانی بوده‌است.امّا ممکن است بر این نظر خرده وارد شود که همیشه این گونه نیست؛ چه بسا شاعری به دلایل دیگری به زبانی دیگر شعر بسراید؛ به عنوان مثال می‌توان شاعران و نویسندگان ایرانی ییرو نهضت شعوبیه را نام برد که به زبان عربی علیه اعراب می‌سرودند و می‌نوشتند. یا اگر شاعر به زبان دوم علاقه‌ای دارد، آن علاقه به مرحلۀ عشق و شیفتگی نرسیده باشد. در این مقاله برآنیم با دسته‌بندی و بررسی نشانه‌های ایران‌دوستی اقبال ضمن اثبات این امر، میزان دلبستگی وی را به این فرهنگ نشان دهیم.
کلید واژگان :اقبال لاهوری، شعر فارسی، ایران‌دوستی
ارزش ریالی : 100000 ریال
با پرداخت الکترونیک
جزئیات مقاله
- کد شناسه : 7143152385472634
- سال انتشار : 1389
- نوع مقاله : چکیده مقاله پذیرفته شده در کنفرانس ها(فایل کامل مقاله بارگزاری گردد)
- زبان : فارسی
- محل پذیرش : همایش سالانه دانشگاه رازی
- برگزار کنندگان : دانشگاه رازی
- تاریخ ثبت : 1394/02/23 18:00:54
- ثبت کننده : غلامرضا سالمیان
- تعداد بازدید : 264
- تعداد فروش : 0