اندوهِ نرگس

درک کامل زیبایی هر شعري، در گرو کشف تمام جزئیات و روابط اجزای آن شعر است. در مقدّمۀ داستان رستم و اسفندیار، آنجا که از آمدن بهار سخن به میان می آید، شاعر از دژم شدن نرگس می¬گوید. حافظ نیز از نگرانی نرگس از دیدن شقایق دم می¬زند. غالب شارحان شاهنامه و دیوان حافظ در شرح ابیات مورد نظر، اندوه و نگرانی نرگس را با توجّه به بافت بیت و کلامی که این واژه در آن به کار رفته است، تفسیر کرده¬اند. پرسش اصلی این پژوهش این است که آیا ممکن است اندوه و نگرانی نرگس در ابیات یاد شده، مربوط به ویژگی های این گل باشد. در بررسی متون ادبی مشخّص شد این امر به دلیل یکی از ویژگی¬های نرگس، یعنی زمستانی بودن آن است. با در نظر گرفتن این امر درک معنای اشعار مورد بررسی با لطافت و زیبایی بیشتری همراه خواهد شد.

حافظ، شعر فارسی، فردوسی، نرگس