بررسی و رتبه بندی درجه توسعه يافتگی خدمات شهری شهرستان های استان خراسان رضوی با استفاده از تکنيک تاپسيس

تمرکز نامعقول و نامتناسب در عرصه¬های زيستی، توسعه اقتصادی- اجتماعی نابرابر نواحی جغرافيايي را در پی خواهد داشت. موضوعی که باز¬تاب آن را در چشم¬انداز جغرافيايی شهرها و رشد ناهمگون آن¬ها نيز می¬توان یافت، که در بسياری موارد در حال افزايش است. نخستين گام برای حل مشکلات ناشی از اين عدم تعادل شناخت دقيق و همه جانبه امکانات و توانايی¬های وضع موجود مناطق بويژه از نظر سطح توسعه و برخورداری است. بدين منظور پژوهش حاضر در پی ارزيابی درجه توسعه يافتگی¬ شهرستان¬های استان خراسان رضوی از نظر خدمات شهری با توجه به اطلاعات سال1390 است. روش تحقيق در این مقاله توصيفی- تحليلی است. در زمينه جمع¬آوری اطلاعات مورد نياز از روش کتابخانه¬ای استفاده شده است. به منظور تعيين درجه توسعه¬يافتگی شهرستان¬های استان خراسان رضوی، با استفاده از روش تاپسيس به محاسبه سطح توسعه يافتگی 27 شهرستان استان خراسان رضوی از لحاظ هشت شاخص خدمات شهری به همراه شاخص جمعيت برگرفته از اطلاعات سالنامه آماری استان خراسان رضوی در سال 1390 بدست آمده است. نتايج این تحقيق نشان می¬دهد که در بخش خدمات شهری شهرستا¬ن¬های مشهد، نيشابور و سبزوار به ترتيب رتبه¬های اول، دوم و سوم را در بين ساير شهرستان¬های اين استان کسب کردند، اين بدان معنا است که اين سه شهرستان از نظر توزيع خدمات شهری با توجه به شاخص جمعيت در وضعيت مطلوب-تری قرار دارند. همچنين شهرستان¬های مه¬ولات، زاوه، تخته¬¬جلگه و جغتای به ترتیب رتبه¬¬های 23، 24 و 25 را به خود اختصاص دادند، که این شهرستان¬ها از نظر خدمات شهری با توجه به شاخص جمعيت در وضعيت نامناسبی هستند.

تکنيک تاپسيس، خدمات شهری، استان خراسان رضوی، نابرابری ناحيه¬ای