تاثیر گرم کردن با شدت کم بر میزان پلاسمایی آنزیم های ضد اکسایشی و شاخص های تخریب اکستیداتیو بعد از فعالیت شدید در مردان غیر ورزشکار

زمینه و اهداف: گرم کردن با کاهش کسر اکسیژن می تواند باعث کاهش تولید رادیکال های آزاد شود. هدف از این پژوهش بررسي تأثير گرم کردن با شدت کم بر میزان پلاسمایی آنزیم های ضد اکسایشی و شاخص های تخریب لیپیدی، پروتئینی و DNA بعد از فعالیت شدید در مردان غیر ورزشکار است. مواد و روش ها: ابتدا میزان VO2peak آزمودنی ها توسط گاز آنالیزر روی چرخ کارسنج اندازه گیری و میزان کار در شدت کم 45 تا50 درصد VO2peak محاسبه شد. سپس آزمودنی ها در دو جلسه با فاصله 48 ساعت و در هر جلسه به دو گروه گرم کردن با شدت کم و بدون گرم کردن تقسیم شدند. در ابتدای جلسه خون¬گیری استراحتی و سپس گروه اول گرم کردن با شدت کم به مدت شش دقیقه و بعد از آن اجرای فعالیت شدید و گروه دوم مستقیم بدون گرم کردن فعالیت شدید را انجام دادند، دو ساعت پس از فعالیت شدید خون گیری صورت گرفت. در جلسه دیگر بصورت متقاطع جای اعضای گروه ها عوض شد. از روش آماری T همبسته برای تجزیه و تحلیل آماری استفاده شد. یافته ها: میانگین تغییرات مالون دی آلدئید در فعالیت با گرم کردن کاهش یافت اما تفاوت معنی داری نبود، ولی میانگین تغییرات کربونیل-پروتئین و 8-هیدروکسی2-دزوکسی گوانوزین بطور معنی¬داری افزایش یافته بود. میانگین تغییرات آنزیم SOD در فعالیت با گرم کردن پایین تر از فعالیت بدون گرم کردن بوده ولی تفاوت معنی دار نبود. میانگین تغییرات CAT و GPX در فعالیت با گرم کردن بطور معنی داری بالاتر از فعالیت بدون گرم کردن بود. نتیجه گیری: گرم کردن با شدت کم می تواند تخریب لیپیدی را کاهش دهد ولی روی تخریب پروتئینی و DNA در مردان غیر ورزشکار اثری ندارد و باعث افزایش این تخریب ها می شود.

گرم کردن، آنزیم های ضد اکسایشی، تخریب اکسیداتیو، فعالیت شدید