مدل‌یابی روابط توانمندسازی روان‌شناختی، معنویت در کار و امنیت روانی کارکنان: مطالعه پرستاران بیمارستان‌های دولتی سنندج

مقدمه: در مشاغل مرتبط با حوزه‌های سلامت و بهداشتی - درمانی، منابع فشار روانی فراوانی وجود دارد و به تبع آن، پرستاران فشارهای روانی زیادی را تجربه می‌نمایند. شناسایی متغیرهای مؤثر بر امنیت روانی پرستاران می‌تواند گامی در جهت ارتقای امنیت روانی و کاهش فشارهای روانی پرستاران گردد. هدف: هدف از این پژوهش مطالعه روابط بين توانمندسازی روان‌شناختی، معنویت در کار و امنیت روانی در میان پرستاران بیمارستان‌های دولتی شهر سنندج بوده است. مواد و روش‌ها: پژوهش از لحاظ هدف، کاربردی و از لحاظ شیوه گردآوری داده‌ها توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه پرستاران بیمارستان‌های دولتی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهر سنندج (410 نفر) بود که با استفاده از شیوه نمونه‌گیری تصادفی ساده، 148 آزمودنی به عنوان نمونه انتخاب و مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده‌ها پرسشنامه توانمندسازی روان‌شناختی (وتن و کمرون: 1998)، معنویت در کار (میلیمان و همکاران: 2003) و امنیت روانی (ادمونسون: 1993) بود که روایی آن‌ها با استناد به دیدگاه صاحب‌نظران و پایایی آن‌ها از طریق ضریب آلفای کرونباخ، به ترتیب با ضریب آلفای 94.، 92.، و 88. مورد تأیید قرار گرفت. جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون t تک نمونه‌ای، آزمون همبستگی پیرسون، و روش مدل‌یابی معادلات ساختاری استفاده شد. یافته‌ها: تجزیه و تحلیل داده‌های پژوهش نشان داد که توانمندسازی پرستاران در سطح مطلوب، معنویت در کار در سطح متوسط و امنیت روانی آن‌ها در سطح پایینی بود. یافته‌ها همچنین نشان داد که بین توانمندسازی روان‌شناختی، معنویت در کار و امنیت روانی، روابط مثبت و معنی‌داری وجود داشت. نهایتاً مشخص شد که توانمندسازی روان‌شناختی به‌صورت مستقیم و با واسطه معنویت در کار بر امنیت روانی پرستاران تأثیرگذار می‌باشد. نتیجه‌گیری: تأملی بر یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که مدیران بیمارستان‌ها می‌توانند با کاربست برنامه‌های توانمندسازی کارکنان و فراهم آوردن محیط‌های کاری مملو از اخلاق و معنویت زمینه‌های ارتقای امنیت روانی پرستاران را فراهم آورند.

بیمارستان‌های دولتی، پرستاران، توانمندسازی روان‌شناختی، معنویت در کار، امنیت روانی