آموزه‌هاي شادزیستن با تكيه بر غزليّات حافظ شيرازي

شادي يکي از ويژگي هاي هويّت ملّي ايرانيان است و اگرچه در ادوار مختلف، فراز و فرودهايي را پيموده، اما مردم ايران از پيش از اسلام تا بعد از اسلام، هرگز از ضرورت آن غافل نبوده و آن را به عنوان يکي از عوامل بسيار مؤثر در تحکيم مباني هوّيت ملّي، تقويت تعلق خاطر به کشور و ملّت، تجلّي افکار و عواطف در راستاي اعتلا و ارتقاي منافع ملّي و اعتقادات ديني به شمار مي آورده اند. به تدريج به دليل چيرگي بيگانگان، استيلاي شرايط خاص سياسي – اجتماعي و رواج ذهنيات منفي و روحيات غير اصيل ، شادي رنگ باخت و انزوا و گوشه گيري و غم و اندوه شيوع پيدا کرد؛ به طوري که در عصر حاضر نیز انسان علي‌رغم برخورداري از خدمات صنعتي و تكنولوژيكي مدرن، به سبب باورهاي آنارشيستي و نيهيليستي، از زخم مزمن دوري از طبيعت و خلأ معنويت و نابه‌ساماني‌هاي ذهني‌ـ رواني، رنج مي‌برد و هرچه بيشتر به سوي اسباب لذّت پيش مي‌رود، از شادي و آرامش بيشتر دور مي‌افتد؛ زيرا منشأ شادي پاسخ به نيازهاي ماهيت واقعي وجود آدمي و ذهنيّت‌ها و رفتارهاي مثبت انساني است كه متأسفانه او به دليل از خود بيگانگي از آن غافل مانده است و متأسفانه وضعیت فعلی جهان نیز به پیشروی رنج و غم یاری می رساند؛ زیرا حركت تاريخ جهاني از وحشي‌گري به سوي انسان‌گرايي نيست، بلكه حركت از تير و كمان به بمب مگاتوني است و لذّت‌جويي آدميان نيز در حال تغيير مقوله از تملك و مصرف، به انواع مواد مخدّر است. از اين‌رو، آموزش مباني و عوامل شادماني يك نياز ناگزير انسان معاصر است و اين موضوع بدون هدفمندي در كنش هستي‌شناسانه و اعتقاد به ضرورت تغيير در جهان بيرون و درون، به‌ويژه ايجاد تغيير در دو بعد جهان درون: الف) تغيير تصوير خود؛ ب) تغيير تفكر خويش، امكان‌پذير نخواهد بود و لازمه‌ي تغيير تفكر، شناخت درست هستي، پديده‌ها و جايگاه و نقش انسان در جهان است كه در صورت وقوع تغيير تفكر، تبديل اخلاق و رفتار نيز پديدار خواهد شد و انسان با پذيرش شرايط تبديل اخلاق و اقدام به اجراي آن‌ها، خواهد توانست به شادماني نايل آيد. در تحليل موضوع و موارد فوق و استناد به اهتمام انديشمندان و فرهيختگان ايران به آموزش عوامل و شرايط شاد زيستن، غزليّات حافظ شيرازي مورد توجه قرار گرفته است.

لذّت، شادي،هويت ملّي، تغيير جهان درون، تغيير تصوير و تفكر و شرايط تبديل اخلاق.