چکیده :
دریافت مقاله
با پرداخت الکترونیک
شادی به معنی دلبستگی به خود و دیگران و حرکت به سوی افق های خوش فرجام و سازگاری حیات با نیاهای انسانی است و بدین معنی، موهبت الهی و یکی از ویژگی های هویّت ایرانی محسوب می شود و تحلیل و توصیف ان در ادوار مختلف فرهنگ و ادب ایرانی نیازمند بررسی شرایط سیاسی-اجتماعی، نحوه ی زندگی و آداب و سنن مرسوم در هر دوره است. در این مقاله، تلاش شده تا با تحلیل و بررسی موارد یاد شده، چگونگی و نوع شادی از پیش از اسلام تا عصر حافظ نمایانده شود. از این رو، سه نوع شادی آفاقی، انفسی و آفاقی-انفسی، در ادوار متفاوت مورد توجه قرار گرفته و با تکیه بر شرایط سیاسی-اجتماعی، آداب و سنن و بازتاب آن ها در اشعار مشهورترین شاعران هر دوره، تحلیل شده اند.
کلید واژگان :شادی، شرایط سیاسی-اجتماعی، آیین و سنّت
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک