در طول عصرهای متمادی، به‌ویژه عصر حاضر، «ارتباطات» به‌عنوان سرمایۀ اجتماعی در کنار سرمایه های طبیعی، فناورانه و انسانی اهمیت فوق العاده یافته است. به این دلیل هر مدیری باید کوشش کند با ایجاد ارتباط دوجانبة مثبت، حسن تفاهم و احساس رضایت متقابل و سازنده را به‌وجود آورد و با تأمین نیازهای مادی و معنوی افراد، زمینة ایجاد تفاهم، احساس رضایت و خرسندی متقابل کارکنان و کارگران با یکدیگر را فراهم سازد تا از این طریق، باعث ایجاد انگیزش و رشدیافتگی افراد در راستای رسیدن به اهداف سازمان شود. از طرفی، اسلام، چکيدۀ تمامى اديان آسمانی و حاصل زحمات همۀ انبياى الهى است. اسلامى که با «الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَأَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِي وَرَضِيتُ لَكُمُ الْإِسْلاَمَ دِيناً»(احزاب/33) كامل شد و نعمت را بر انسان تمام كرد. اسلام پس از وفات پیامبر اکرم(ص) دچار كمبود‌ها، انحرافات و مصائب متعددی شد که با شروع حکومت و رهبری پیامبرگونۀ حضرت علی(ع) به جایگاه اصلی خویش بازگشت. حکومت آن حضرت، همانند دیگر حکومت ها، به مدیران و امیرانی نیاز داشت که با داشتنِ مهارت های ارتباطی مؤثر، درپی جلبِ رضایت و خرسندی کارکنان و مراجعان باشند و نیز با ایجاد این ارتباط مؤثر و دوسویه، حکومت را دررسیدن به اهداف خود یاری کنند. از این رو در مقالۀ حاضر برآنیم تا با تشریح ابعاد ارتباطات و مهارت¬های ارتباطی، نقش آن را در دوران حکومت حضرت علی(ع) مشخص سازیم.
کلید واژگان :ارتباطات، مهارت های ارتباطی، حکومت، حضرت علی(ع).
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک