اثر قند خوراکی بر سطح AGRP لنفوسیت خون محیطی و گلوکز پلاسما پس از یک جلسه فعّالیّت دایره ای ویژه مبتنی بر فنون کشتی در کشتی گیران آزادکار جوان

مقدمه: پروتئين وابسته به آگوتي (AgRP) یک پپتيد اشتهاآور است که از هيپوتالاموس و بافت‌های دیگر ترشح مي‌شود. این پپتید تاثیر قوی بر رفتار دریافت غذا و هموستاز انرژی دارد. گزارش شده است که در شرایط منفی تعادل انرژی ممکن است لنفوسیت AgRP را ترشح کند و با بازسازی انرژی سلولی متوقف می‌شود. هدف از پژوهش حاضر بررسي اثر قند خوراکی بر سطح AgRP و گلیکوژن لنفوسیت خون محیطی پس از یک جلسه فعالیت دایره‌ای مبتنی بر فنون کشتی در کشتی گیران آزادکار جوان بود. روش‌شناسي: 16 كشتي‌گير آزادکار (وزن 25/3±81/74 كيلوگرم، سن22/0±12/22 سال و شاخص توده بدني 56/0±72/25 كيلوگرم بر متر مربع) به‌ طور تصادفي به گروه‌های آب و قند تقسيم شدند. نمونه‌گيري خون قبل ، بلافاصله بعد و90 دقيقه پس از فعاليت گرفته شد. از آزمودني‌ها خواسته شد پروتکل فعاليت مقاومتي دايره‌اي مبتنی بر فنون کشتی (WBTCE) ( 2 ست، 6 ايستگاه،20 ثانيه فعاليت در هر ايستگاه بدون وقفه،3 تکرار در هر ست با فاصله 30 ثانیه استراحت بین تکرار‌‌ها و2 دقیقه استراحت بین ست‌ها) را انجام دهند. بلافاصله بعد از نمونه‌گیری دوم خون، مایعات قندی ( 2گرم قند به ازای هر کیلوگرم وزن بدن، نسبت1به5) و آب (با حجم برابر) داده شد. داده‌ها با استفاده از روش آماري آناليز واريانس (اندازه‌گيري مكرر) و آزمون تعقيبي مناسب (LSD) آنالیز شد. تفاوت معنی‌دار در سطح 05/0 p< پذیرفته شد. يافته ها: سطوح AgRP لنفوسیت بلافاصله بعد از فعاليت در هر 2 گروه آب و قند افزايش معني داري داشت. به هر حال، سطح AgRP در گروه قندی کاهش معنی‌داری داشت، اما در گروه آب به طور معنی‌داری در دوره 90 دقیقه بعد از فعالیت در سطح بالایی باقی ماند. تفاوت معنی‌داری بین گروه آب و قند مشاهده شد. سطح گلیکوژن لنفوسیت بلافاصله بعد از فعاليت در هر 2 گروه آب و قند کاهش معني داري داشت. سطح گلیکوژن لنفوسیت فقط در گروه آب کاهش معنی‌داری داشت، درحالی که در گروه قند در دوره 90 دقیقه بعد از فعالیت در سطح بالاتری ماند. نتيجه گيري: یافته‌های تحقیق حاضر نشان می‌دهد که قند خوراکی غلظت AgRP افزایش یافته ناشی از WBTCE در لنفوسیت را کاهش داد. داده‌ها همچنین نشان می‌دهد که پروتکل WBTCE قادر است مقادیر شاخص‌های انرژی (گلیکوژن و AgRP) را در لنفوسیت تغیر ‌دهد. کاهش AgRP لنفوسیت ممکن است به افزایش گلیکوژن لنفوسیت مربوط باشد و همچنین احتمال دارد بهبود وضعیت انرژی سلولی ناشی از مصرف گلوکز را روشن کند. با توجه به این نتایج، احتمال دارد نقش لنفوسیت به عنوان یک منبع محیطی کوچکی از ترشح AgRP به داخل گردش خون توصیف شود.

قند خوراکی، AGRP، لنفوسیت خون محیطی، فعّالیّت دایره ای ویژه کشتی