هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر قند خوراکی برر سرح AgRP و گلیکروژن لنووسریت در
کشتیگیران بود. 61 کشتی گیر به طور تصادفی به 4گروه آب و قند تقسیم شدند. آزمودنی ها
فعالیت مقاومتی ) WBTCE ) 9 را انجام دادند و بلافاصله بعد از نمونه گیری دوم خون، مایعرا
مورد نظر به گروهها داده شد. داده ها با روش آماری آنالیز واریران )انرداز هگیرری مکررر( و
آزمون تعقیبی مناسب ) LSD 8/ ( آنالیز شد. ) 80 p< ( سحوح AgRP لنووسیت که در هر 4 گروه
بعد از فعالیت افزایش معنیداری یافته بود، در دوره 38 دقیقه بعد از فعالیت در گرروه قنردی
کاهش معنیداری داشت. همچنین، سح گلیکوژن لنووسیت که بعد از فعالیت در هر 4گرروه
کاهش معنیداری یافته بود، فقط در گروه آب کاهش معنی داری داشت. یافته ها نشان داد قند
خوراکی غلظت AgRP افزایش یافته ناشی از WBTCE را در لنووسیت کراهش داد. احتمرا
دارد کاهش AgRP به افزایش گلیکوژن مربوط بوده باشد و نقش لنووسیت بره ننروان یر
منبع محیحی کوچکی از ترش AgRP به داخل گردش خون توصیف شود.
