رشد و بهره‌وري گیاهان، اثر متقابل و تعامل بین پتانسیل ژنتیکی و عوامل محیطی شناخته شده است، ولی در دهه‌هاي اخیر تمرکز اغلب تحقیقات کشاورزی در جهت اصلاح و بهبود پتانسیل ژنتیکی ارقام بوده و کمتر به شیوه کشت و کار و نظام‌هاي تولید توجه شده است. بنابراین، اين آزمايش با هدف ایجاد تغییرات بهینه در محیط رشد گیاه به صورت کرت‌های خرد شده در قالب طرح پايه بلوک‌های کامل تصادفی با چهار تکرار در مزرعه پژوهشي واقع در شهرستان نكا طی سال‌هاي 1390 و 1391 اجرا شد. نظام‌هاي كاشت رايج منطقه (سنتي)، بهبود يافته و SRI به عنوان عامل اصلي و دو رقم پابلند سنگ طارم و طارم هاشمي به عنوان عامل فرعي بودند. نتايج نشان داد که برنج رشد یافته در نظام‌هاي كاشت واکنش معنی‌داري در پارامترهای راتونینگ نشان دادند. اندازه‌گیری مستقیم تائید کرد صفات كيفي راتونینگ در روش SRI در مقایسه با دو نظام بهبود یافته و سنتی افزایش معنی‌داري نشان داد. حداکثر عملکرد شلتوك به علت افزایش طول خوشه و درصد خوشه‌چه پر در دو نظام كاشت بهبود يافته و SRI تولید شد. لذا، اثر متقابل ژنوتیپ و محیط می‌تواند با مدیریت زراعی اصولی و صحیح به افزایش بهره‌وري و پایداری بوم‌نظام شالیزار منجر گردد. بنابراین، SRI نظام تولیدی بود که با مديريت صحيح سبب ایجاد محیط مطلوب رشد و بهبود كيفيت صفات راتونينگ شد.
کلید واژگان :آميلوز، دماي ژلاتينه شدن، عملكرد شلتوك، قوام ژل، كارايي تبديل.
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک