هدف: مطالعه حاضر به مقايسه تعادل ايستا در مردان ميانسال و سالمند فعال و غير فعال پرداخته است. روش بررسي : در اين مطالعه مقطعي - مقايسه اي آزمودني هاي تحقيق شامل دو گروه؛ 55 مرد ميانسال و سالمند فعال و 49 مرد ميانسال و سالمند غير فعال بود . تعادل ايستا در آزمودني ها با استفاده از آزمون ايستادن روي پا با چشمان باز و بسته اندازه گيري شد . سرعت (زمان) راه رفتن در آزمودني هاي فعال با استفاده از آزمون پياده روي راكپورت انداز هگيري شد. براي مقايسه تعادل ايستا با چشمان باز و بسته بين دو گروه از آزمون تي مستقل و براي بررسي ارتباط بين متغيرها از آزمون ضريب همبستگي پيرسون استفاده شد. يافته ها: نتايج نشان داد كه تعادل ايستا با چشمان بسته و باز در گروه فعال به طور معنادري نسبت به گروه غيرفعال بالاتر مي باشد. با اين حال در گروه فعال هيچگونه ارتباط معناداري بين زمان راه رفتن و ميزان تعادل با چشم باز و بسته مشاهده نشد . همبستگي منفي و معناداري بين سن و تعادل ايستا مشاهده شد به طوري كه با افزايش سن تعادل بطور معن يداري كاهش م ييافت. نتيجه گيري: مردان ميانسال و سالمند فعالي كه بطور منظم به پياده روي و ورزش صبحگاهي مي پردازند نسبت به مردان ميانسال و سالمند غير فعال از تعادل بهتري برخوردار م ي باشند كه اين م يتواند مويد نقش تمر ين به ويژه پياده روي در بهبود تعادل باشد.
کلید واژگان :پياده روي، تعادل ايستا، سالمند، ميانسال، فعاليت بدني
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک