نگرش احمد غزّالي به عشق بربنياد نظرية استعارة شناختي

نظرية استعارة شناختي از ديدگاه هاي قابل توجه در زمينة تحقيقات زبانشناسي شناختي است كه با توجه به نگاشت هاي متشكل از دو قلمرو منبع و هدف، به بررسي و تحليل مفاهيم انتزاعي برپاية بازيابي « عشق » مطرح شده در زبان م يپردازد. هدف نگارندگان در اين مقاله بررسي مفهوم عناصر واژگاني در قلمروهاي حسي اين مفهوم در رسالة سوانح العشّاق خواجه احمد غزّالي ( 520 ق) به منظور مشخص كردن شبكه هاي استعاري و كشف استعاره هاي كانوني و اصلي اين مفهوم و درنهايت رسيدن به ديدگاه نويسنده دربارة عشق بود هاست . نگارندگان با استفاده از نظرية استعارة شناختي به بررسي مفهوم عشق در متن فوق پرداخته و نشان دادهاند كه ديدگاه غزّالي به عشق ديدگاهي زاهدانه و عابدانه است، نه عاشقانه.

استعارة شناختي، نگاشت، عشق، سوانح العشّاق، احمد غزّالي