لازمه برنامه ريزي منطقهاي، شناسايي جايگاه توسعه يافتگي مناطق نسبت به يكديگر است. يكي از شاخص هاي اصلي توسعه، شاخص سلامت و به نوعي ميزان بهره مندي جامعه از خدمات و امكانات بهداشتي و درماني است. پژوهش حاضر به بررسي ميزان برخورداري شهرستان هاي استان خوزستان از لحاظ شاخص بهداشتي-درماني مي پردازد. روش تحقيق بر اساس هدف كاربردي و بر اساس ماهيت توصيفي –موردي و تحليلي است كه در آن 41 متغير بهداشتي- درماني با استفاده از مدلهاي الكتر، ويكور و روشهاي ادغام مورد بررسي و ارزيابي قرار گرفته اند. نتايج اين پژوهش حاكي از آن است كه ميزان برخورداري شهرستان هاي استان از لحاظ شاخص بهداشتي – درماني يكسان نبوده و اختلاف زيادي با يكديگر دارند، اغلب ها آن از نظر شاخص بهداشتي- درماني در وضعيت مطلوبي قرار ندارند. بنابراين در راستاي كاهش شكاف توسعه موجود ميان شهرستان هاي استان، شهرستان هاي بسيار محروم، محروم و نيمه برخوردار بايد در اولويت برنامهريزي هاي مسئولان و متخصصان قرار گيرند
کلید واژگان :بهداشتي-درماني، ويكور، الكتر، روش هاي ادغام، استان خوزستان
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک