حضور نمادین پیامبران در شعر معاصر عربی

گوناگونی مسائل جامعه، شاعران را برآن داشت تا گسترة نمادهای خویش را به حوزة خاصی محدود نکنند و آن را به دیگر نمادهای مختلف ازجمله نمادهای دینی گسترش دهند. دراین میان پیامبران نقش سازنده ای به عهده دارند. شاعران، این شخصیت‌ها را به دلیل برخورداری از دلالت‌های بالقوه و سازگار با تجربه‌ها ی درونی خویش به کار گرفته‌اند، تا ابعاد فراموش شدة آنها را با نگاه ذرّه بینی خویش برجسته نمایند و از آنها جهت انتقال داده‌های ذهنی خود به شکل نمادین بهره ببرند. امّا از آنجا که این نمادها در کنار دیگر واژگان در متن رشد می‌کنند، از گونه‌های دلالتی خاصّ و متعدّدی برخوردار می‌شوند که از لحاظ فنّی درخور توجه است. این مقاله به بررسی و بیان ارزشهای فنّی برخی از این دلالت‌ها از جمله؛ غربت و رنج، صبر و ایمان، انتظار و رهایی، سترونی و نوزایی، و قیام، فدا و سازش می‌پردازد.

شعر معاصر -پیامبران- دلالت- درون مایه -نماد