تصميم بنگاه هاي توليدي براي سرمايه گذاري در فعاليت هاي تحقيق وتوسعه اي و به كارگيري روش هاي توليد با فناوري روز و بهره مند از ابداع و نوآوري به تحليل هزينه فايده نهاده هايي همچون نوآوري بستگي دارد. همچنين داشتن منابع طبيعي فراوان نيز مي تواند با تاثيرگذاري بر تصميم هاي اقتصادي، موجب انحراف قيمت هاي نسبي و گران شدن نسبي نهاده هايي همچون نوآوري گردد. لذا بررسي نقش منابع طبيعي همچون نفت و گاز در روند حركتي متغيرهايي مانند نوآوري مي تواند مفيد باشد. از اين رو، در مطالعه حاضر به ارزيابي تاثير ثروت هاي نفتي در انحراف قيمت هاي نسبي و در نتيجه اثرگذاري آن بر روند حركتي متغير نوآوري در ايران طي برنامه هاي توسعه بعد از انقلاب(1390-1368) پرداخته مي شود. يافته هاي اين مطالعه نشان مي دهد، درآمدهاي ارزي ناشي از صادرات نفت باعث انحراف قيمت هاي نسبي عوامل توليد از مسير واقعي خود شده و همين امر زمينه را براي گران شدن نسبي عوامل توليد با ارزش افزوده بيشتر همچون نوآوري فراهم آورده است. گران شدن نسبي نوآوري در مقايسه با نهاده هاي سنتي نيز باعث كاهش انگيزه بنگاه ها براي سرمايه گذاري در امور تحقيق و توسعه اي شده و در نتيجه نوآوري در فرآيند توليد شكل نگرفته است. لذا مي توان بيان داشت توليد در ايران با اتكاء بر عوامل توليد سنتي و با ارزش افزوده پائين صورت مي پذيرد. انحراف قيمت هاي نسبي همچنين باعث گمراهي تصميم گيران اقتصادي و در نتيجه اتخاذ تصميمات نادرست و بعضاً متناقض شده است، به گونه اي كه سياست گذاران به پشتوانه درآمدهاي نفتي و با نگاه به قيمت عوامل توليد، منابع را به سمت نهاده هاي سنتي سوق داده و در عمل اقتصاد را از حركت به سمت نهاده هاي دانش محور همچون نوآوري دور كرده اند.
کلید واژگان :کليدواژگان: نوآوري، قيمت هاي نسبي، ثروت هاي نفتي و اقتصاد ايران
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک