یکی از دغدغههاي اساسی در برنامههاي توسعه، کاهش نرخ بیکاري می باشد به طوري که تلاش در جهت کاهش نرخ بیکاري به عنوان یکی از اهداف مدنظر سیاستگذاران اقتصادي بوده است. براساس مبانی نظري و مطالعات تجربی قیمت نسبی عوامل و رشد بهرهوري کل عوامل نقش تعیین کنندهاي بر نرخ بیکاري دارد. لذا هدف مطالعه حاضر بررسی تحلیلی و آماري اثر قیمت نسبی عوامل (نرخ سود، نرخ دستمزد) و رشد بهرهوري کل عوامل بر نرخ بیکاري اقتصاد (1368- ایران طی برنامه هاي توسعه اقتصادي، اجتماعی و فرهنگی جمهوري اسلامی ایران( 1386 می باشد. نتایج مطالعه بیانگر ارتباط غیرمستقیم مابین نرخ رشد بهرهوري کل عوامل با نرخ بیکاري است. همچنین میتوان بیان داشت ماحصل سیاست هاي کلان اقتصادي موجب انحراف قیمت نسبی عوامل تولید به نفع سرمایه فیزیکی (بویژه وارداتی) و به ضرر سایر مؤلفه هاي تولید بویژه نیروي کار و در نتیجه افزایش نرخ بیکاري گردیده است. لذا به منظور افزایش نرخ رشد بهرهوري کل عوامل و کاهش نرخ بیکاري و حرکت از اقتصاد سرمایه و منابع محور به سمت اقتصاد دانش محور، ضروري است جهت گیري سیاست هاي کلان اقتصادي (ارزي، تجاري، مالی و پولی) در راستاي اصلاح قیمت نسبی عوامل به نفع مؤلفه هاي دانش و نیروي کار باشد.
کلید واژگان :نرخ بیکاري، قیمت نسبی عوامل، بهرهوري کل عوامل، اقتصاد ایران
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک