بررسي رابطه بين هوش اجتماعي و رفتار مدني تحصيلي با اثربخشي آموزشي دانشجويان تحصيلات تكميلي دانشگاه بوعلي سينا همدان

هدف اصلي پژوهش حاضر بررسي رابطه بين رفتار مدني– تحصيلي و هوش اجتماعي با اثربخشي آموزشي دانشجويان تحصيلات تكميلي دانشگاه بوعلي سينا همدان در سال 92-1391بود. جامعه آماري اين پژوهش را كليه دانشجويان تحصيلات تكميلي(2702) نفر تشكيل دادند كه با استفاده از نمونه گيري طبقه ای تصادفي تعداد 336 نفر به عنوان نمونه آماري بر اساس فرمول کوکران انتخاب شدند. برای گردآوری داده های مورد نیاز از سه پرسشنامه1- پرسشنامه استاندارد هوش اجتماعی سیلورا (2001)،2- پرسشنامه رفتارمدني- تحصيلي(گل پرور، 1389) و 3- پرسشنامه استاندارد اثربخشي آموزشي استیفن و بوئی(2007) استفاده شد. برای تعيين روایی پرسشنامه ها از روش محتوایی وصوری بهره گيري به عمل آمد و برای پایایی نیز با استفاده از روش آلفای کرونباخ به ترتیب 93/0، 91/0، و 93/0 محاسبه گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده های پژوهش علاوه بر روش های آمار توصیفی از آمار استنباطی ضریب همبستگی پیرسون، آزمونt برای گروه های مستقل و تحليل رگرسيون نیز استفاده شد. نتایج تحقيق نشان داد كه: وضعيت هوش اجتماعی پايين تر از سطح متوسط است، اما رفتار مدنی- تحصیلی و اثربخشی آموزشی دانشجویان بالاتر از سطح متوسط مي باشد. ضريب همبستگي پيرسون نشان داد كه بین هوش اجتماعی و رفتار مدنی– تحصیلی با اثربخشی آموزشی رابطه مثبت و معناداري در حد متوسط وجود دارد. نتايج تحلیل رگرسيون چندگانه بيانگر آن است كه از بين مؤلفه هاي هوش اجتماعی، مولفه های پردازش اطلاعات و آگاهی های اجتماعی در پیش بینی اثربخشی آموزشی مؤثر هستند. همچنين از بين مؤلفه هاي رفتار مدنی- تحصیلی، مؤلفه های پایبندی به قواعد و برقراری روابط صمیمانه به ترتیب بیشترین تأثیر را در پیش بینی اثربخشی آموزشی دارند.

هوش اجتماعی، رفتار مدني تحصيلي، اثربخشي آموزشي، دانشجويان تحصيلات تكميلي