بعد از انقلاب اسلامي، به دليل نامناسب بودن وضعيت مساكن در نواحي روستايي، برنامه ريزي جهت بهبود وضعيت مساكن در روستاهاي كشورمان به يكي از مهمترين دغدغه هاي دولت ها تبديل و در طي برنامه هاي توسعه، برنامه هاي مختلفي جهت بهبود آن به اجرا گذاشته شد. از اواخر برنامه سوم توسعه دولت جهت دستيابي به اين هدف اعطاي اعتبارات بهسازي مساكن را در سطح وسيعي در اختيار روستائيان قرار داده است، سوالي كه در اين زمينه مطرح مي شود اين است كه اعطاي اين اعتبارات تا چه ميزان توانسته است بهبود كيفيت زندگي را در نواحي روستايي در پي داشته باشد. در تحقيق حاضر، به بررسي نقش اعتبارات بهسازي مسكن در بهبود كيفيت زندگي روستائيان در چهار بعد اجتماعي، اقتصادي، كالبدي و زيست محيطي پرداخته شده است. هدف پژوهش، بررسي ميزان تاثير اين اعتبارات بر ابعاد ياد شده مي باشد. روش تحقيق به صورت توصيفي- تحليلي، روش گردآوري اطلاعات به صورت كتابخانه اي و ميداني ( پرسشنامه و مصاحبه )، روش تجزيه و تحليل اطلاعات به صورت توصيفي (ميانگين و انحراف معيار) و استنباطي (آزمون فريدمن، رگرسيون خطي، آزمون t تك نمونه اي و ويلكاكسون) صورت گرفته است. جامعه آماري تحقيق حاضر، خانوارهاي روستاهاي بالاي بيست خانوار دهستان معجزات مي باشد كه بين سال هاي 1390- 1384 اعتبارات خرد بهسازي مسكن را دريافت كرده اند كه شامل 1428 خانوار مي باشد، جهت تعين حجم نمونه از فرمول كوكران استفاده شد كه حجم نمونه لازم جهت تكميل پرسشنامه ها 225 خانوار محاسبه گرديد. نتايج بدست آمده از تحقيق نشان مي دهد كه اعتبارات دريافتي بيشترين تاثير را در شاخص هاي بعد كالبدي و كمترين تاثير را هم در بعد اقتصادي و شاخص هاي آن داشته است.
کلید واژگان :مسكن روستايي، اعتبارات خرد، كيفيت زندگي، بهسازي مسكن
ارزش ریالی : 1200000 ریال
با پرداخت الکترونیک