رابطه بین مدیریت استعداد با یادگیری سازمانی در دانشگاه بوعلی سینا

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه بین مدیریت استعداد با یادگیری سازمانی در دانشگاه بوعلی سینا همدان بود. این تحقیق از نوع مطالعات توصیفی پیمایشی- همبستگي مي¬باشد و جامعه آماري آن را کلیه کارکنان دانشگاه بوعلی سینا به تعداد 777 نفر در سال تحصیلی 1392 تشكيل دادند كه با استفاده از نمونه-گيري تصادفی طبقه ای-نسبی260 نفر مطابق جدول کرجسی و مورگان انتخاب شدند. جهت گردآوری داده¬های مورد نیاز از دو پرسشنامه استفاده شد: پرسشنامه¬ی یادگیری سازمانی نیفه و پرسشنامه¬ی مدیریت استعداد.برای به دست آوردن روایی پرسشنامه¬ها از روش روایی محتوایی و صوری استفاده شد. ضریب پایایی محاسبه شده از طریق آلفای کرونباخ هم به ترتیب 952/0 و949/0 برآورد گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده¬ها از روش¬های آمار توصیفی مانند، فراوانی، درصد، میانگین، انحراف معیار و آمار استنباطی؛ آزمون کالموگروف-اسمیرونوف، آزمون t، ضریب همبستگی پیرسون و تحليل رگرسیون گام به گام استفاده شده است. نتایج نشان داد که: وضعیت مدیریت استعداد و یادگیری سازمانی در دانشگاه بوعلی سینا همدان کمتراز حد متوسط است. همچنین نتایج بیانگر رابطه ی مثبت و معنادار بین مولفه های مدیریت استعداد با یادگیری سازمانی در جامعه مورد مطالعه می باشد. نهایتا اینکه از میان مولفه¬های مدیریت استعداد، مولفه¬های حفظ و نگهداری استعداد¬ها و توسعه¬ی استعداد¬ها می¬توانند یادگیری سازمانی را پیش¬بینی کنند.

مدیریت استعداد، یادگیری سازمانی، کارکنان دانشگاه بوعلی سینا