در پيشروي بهسمت تعالي مشکلات و موانع زيادي آشکار ميشوند که اين، اهميت توجه به خودارزيابي را نشان ميدهد. از مدلهاي مشهور در راستاي خودارزيابي، مدل تعالي EFQM است. در اين پژوهش نگرش مديران و کارکنان نسبت به معيارهاي تعالي بررسي شد تا ميزان حاکميت مؤلفههاي تعالي در سازمان، سنجيده شود. سؤال اصلي پژوهش اين است که آيا بين امتياز وضعيت موجود و وضعيت مطلوب معيارهاي تعالي در شرکت مورد بررسی تفاوت معناداري وجود دارد؟ اين فرضيه به چند فرضيه فرعي، تقسيم شده است. جامعه آماري اين پژوهش 157 نفر شامل مديران، سرپرستان، و کارکنان شرکت بوده، و 112 نفر از آنان به عنوان نمونه آماري بطور تصادفي انتخاب شدند. تمامي فرضيهها به جز فرضيه دوم، چهارم و هشتم (فرضيات مربوط به معيار خطمشی و استراتژی، منابع و شرکا، و نتايج جامعه) در سطح اطمينان 95% تأييد شد. بعلاوه تحليل دادهها و نتايج پژوهش به آشکار کردن حوزههاي نيازمند بهبود پرداخت.
کلید واژگان :تعالي سازمان، خود ارزيابي، مدل تعالي EFQM، نقاط قوت، نقاط ضعف
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک