بررسی موسیقی در کیمیای سعادت غزالی

نثرصوفیه یکی از انواع نثر فارسی است که،به دلیل برخورداری از انواع جلوه های موسیقی درونی ازجمله تکرار و سجع وجناس، از زبانی آهنگین، بهره مند است. افزون براین،در برخی ازاین متون پاره های موزون عروضی هم به کار رفته، که سبب ساز نزدیکی هرچه بیشتر نثر، به زبان شعر شده است. این عناصر یعنی وزن عروضی و موسیقی درونی، از عوامل تمایز زبان کلیشه ای است،که سبب برجستگی و غرابت کلمات می شوند.در این مقاله، کیمیای سعادت یکی از متون مهم نثر صوفیه،اثر محمد غزالی، از این دیدگاه یعنی میزان برخورداری از عناصر موسیقی سازمطالعه و بررسی شده است. باید گفت، غزالی،با استفاده از هماهنگی های آوایی و واژگانی و فراوانی جمله ها وعبارت های موزون، ضمن خلق فضایی آهنگین، در ارائه مفاهیم والقای حس مورد نظرش نیز، موفق بوده است.

محمد غزالی،کیمیای سعادت،وزن عروضی،تکرار،سجع،جناس