امروزه گردشگري به يكي از بزرگترين و پرمنفعت ترين صنايع در اقتصاد جهان تبديل شده و به عنوان بستري جهت ايجاد تغييرات اجتماعي و اقتصادي در بسياري از نقاط روستايي كشورهاي در حال توسعه به شمار مي رود. علاوه بر اين، سود صنعت گردشگري در نواحي روستايي صرفا در بهره اقتصادي خلاصه نمي شود، بلكه اين مزايا را مي توان از زواياي مختلفي همچون بهبود كيفيت زندگي روستائيان و سرمايه اجتماعي ارزيابي كرد. هدف تحقيق حاضر، بررسي نقش گردشگري مذهبي در توسعه روستايي، با تاكيد بر كيفيت زندگي و سرمايه اجتماعي مي باشد. نوع تحقيق كاربردي، روش تحقيق توصيفي- تحليلي و روش گردآوري اطلاعات كتابخانه اي و ميداني و روش تجزيه و تحليل اطلاعات هم به صورت آمار توصيفي (ميانگين، انحراف معيار) و استنباطي (آزمون فريدمن و آزمون ويلكاكسون) صورت گرفته است. جامعه آماري تحقيق، شامل خانوارهاي روستاي قپچاق كه طبق سرشماري سال 1390، داراي 963 خانوار و 3562 نفر جمعيت مي باشد، طبق فرمول كوكران تعداد نمونه لازم 242 خانوار بدست آمد. يافته هاي تحقيق نشان مي دهد، گردشگري مذهبي در بين ابعاد اقتصادي، كالبدي، اجتماعي و زيست محيطي تنها در بعد كالبدي بهبود وضعيت كيفيت زندگي خانوارهاي روستاهاي مورد مطالعه به همراه داشته است، همچنين يافته هاي تحقيق در ارتباط با سرمايه اجتماعي خانوارهاي روستاهاي مورد مطالعه نشان مي دهد، در بعد انسجام وضعيت خانوارهاي مورد مطالعه بعد از گسترش گردشگري مذهبي بهبود داشته، اما در ابعاد مشاركت و اعتماد اجتماعي، بعد از گسترش گردشگري مذهبي از سطح اين ابعاد كاسته شده است.
کلید واژگان :گردشگري مذهبي، كيفيت زندگي، سرمايه اجتماعي، روستاي قپچاق، اعتماد اجتماعي
ارزش ریالی : 1200000 ریال
با پرداخت الکترونیک