ارزیابی نقش سرمایه های اجتماعی در توسعه گردشگري روستایی با تاکید بر خانه های دوم، مطالعه موردی: دهستان حصار ولیعیر- شهرستان بوئین زهرا

از ديدگاه برنامهريزان توسعه، ابعاد متعدد سرمايهها از قبيل سرمايهي طبيعي، فيزيكي، انساني، مالي و اجتماعي براي توسعهي مناطق روستايي مورد نياز است؛ ازاينرو، در چند دههي اخير، مفهوم سرمايهي اجتماعي بهعنوان يك مفهوم فرارشتهاي نقش مهمي در تحليلهاي اجتماعي و اقتصادي توسعهي روستايي بهويژه توسعهي گردشگري مطرح شده و به نقش ساختارهاي اجتماعي محلي از قبيل روابط متقابل، شبكهها و نهادهاي محلي، نگرش، انسجام و اعتماد تأكيد دارد. هدف از اين پژوهش بررسي نقش سرمايهي اجتماعي در توسعهي روستايي با تأكيد بر گردشگري مبتني بر خانههاي دوم در منطقهي روستايي دهستان حصار وليعصر از توابع شهرستان بوئينزهرا است. نوع تحقيق كاربردي و روش مورد استفاده، توصيفي-تحليلي است و جمعآوري دادهها مبتني بر استفاده از پرسشنامه و مصاحبه بوده است. روايي سؤالات از طريق پرسشنامهي پيشآزمون بررسي شده و پايايي آن نيز با استفاده از آلفاي كرونباخ به ميزان 0.8محاسبه شده است. براي تجزيه و تحليل دادهها از تحليل عاملي بهره گرفته شده است. جامعهي آماري تحقيق شامل 4روستاي داراي خانههاي دوم گردشگري است كه به علت در دسترس بودن همهي خانوادهها از روش تمامشماري استفاده شده است. يافتهها نشان داد كه نتيجهي حاصل از تقليل 35متغير، بيانگر 8عامل استخراج شده بوده كه 71.74درصد از واريانس را تبيين ميكند كه نشان از رضايتبخش بودن تحليل عاملي و متغيرهاي مورد بررسي است. در اين بين عامل اول، يعني عامل علاقهي فردي و مشاركت با مقدار ويژهي 4.06را به خود اختصاص داده است و 11.61درصد واريانس را تفسير و توجيه ميكند كه بيشترين تأثير را در زمينهي گسترش گردشگري خانههاي دوم و توسعهي سرمايهي اجتماعي روستايي در منطقهي مورد مطالعه داشته است و كمترين عامل، مربوط به عامل تعصب است كه مقدار ويژهي اين عامل 1.61است كه 4.60درصد واريانس را محاسبه و توضيح ميدهد

توسعهي روستايي، سرمايهي اجتماعي، گردشگري خانههاي دوم، شهرستان بوئينزهرا