اين پژوهش طی دو فصل زراعی 1131 و 1132 در شهرستان جيرفت، با هدف بررسی تأثير سطوح مختلف آب آبياری و نحوه آرايش سيستم آبياری قطرهای نواری روی خيار گلخانهای انجام شد. آزمايش در قالب طرح کرتهای نواری دو بار خردشده با 11 تيمار و سه تکرار با ترکيب عوامل اصلی و فرعی صورت گرفت. عامل اصلی شامل چهار آستانه پتانسيل ( 15 I1 ( 55 ،) I2 ( 15 ،) I3 ( ( و 55 I4 ( سانتیبار جهت شروع آبياری، عامل فرعی شامل دو سامانه آبياری به صورت آبياری قطرهای نواری ) S1 ( و قطرهای زيرسطحی ) S2 ( و عامل فرعی فرعی شامل دو الگوی کارگذاری لوله آبده به صورت يک خط لوله آبده برای هر رديف کشت ) L1 ( و يک خط لوله آبده برای دو رديف کشت ) L2 ( بود. علاوه بر تعيين ميزان حجم آب کاربردی، عملکرد محصول و بهره وری آب، ميزان درآمد خالص و نرخ بازده نهايی با لحاظ مجموع هزينه و درآمد در هر تيمار، بر اساس روش بودجهبندی محاسبه شد. نتايج نشان داد افزايش آستانه مکش جهت آبياری باعث کاهش تعداد 213 تن در هکتار( ميزان عملکرد به ترتيب / 111 ( و بيشينه ) 11 / دفعات آبياری و حجم آب مصرفی شد. کمينه ) 11 مربوط به تيمارهای I4S1L2 و I1S2L1 بود. با اين وجود، تيمار I2S2L1 11 درصد در حجم آب مصرفی در / ، ضمن کاهش 5 مقايسه با تيمار I1S2L1 ، تنها باعث يک درصد افت محصول شده و بيشترين سود خالص را به همراه داشت. اين در حالی است که بالاترين بهرهوری آب آبياری در تيمار I4S2L1 مشاهده شد. لذا، با در نظر گرفتن توأمان صرفهجويی در مصرف آب و حفظ منافع اقتصادی کشاورزان، استفاده از روش اتخاذ شده در تيمار I2S2L1 در کشت خيار گلخانهای در شهرستان جيرفت افزايش کارايی مصرف آب و نرخ بازده نهايی را به همراه خواهد داشت.
کلید واژگان :آناليز اقتصادی، آبياری قطرهای، آستانه مکش رطوبتی، بودجهبندی جزئی، جيرفت.
ارزش ریالی : 1200000 ریال
با پرداخت الکترونیک