بياباني شدن را ميتوان نمود عيني فروپاشي اكوسيستم در مناطقي دانست كه تغييرات و اغتشاشات محيطي، مجال حفظ تعادل را از اكوسيستم ربوده است. اكوسيستمهايي كه به واسطه قرار داشتن در محيطهاي شكننده از آسيبپذيري بالايي در برابر تغييرات حاصل از نيروهاي موثر در بيابانزايي برخوردارند. بخش وسيعي از اراضي كشور ايران را محيطهاي خشك و نيمه خشك آسيبپذير به خطر بياباني شدن احاطه كردهاند، بطوريكه در حدود 75 % از اكوسيستمهاي مناطق خشك و نيمه خشك كشور، با آثار و پيامدهاي بياباني شدن روبرو هستند. هدف از اين پژوهش تهيه نقشه آسيبپذيري اكوسيستمهاي استان خراسان رضوي به بياباني شدن و ارائه مديريت راهبردي اكوسيستمهاي مذكور در چارچوب معيارهاي اكولوژيكي-اقتصادي است. بدين منظور در دو مرحله روش پژوهش حاضر انجام گرفت. در مرحله نخست، بر پايه تغييرات كاربري اراضي در بين سالهاي 1990 الي 2012 ، نقشه آسيبپذيري بيابانزايي با استفاده از الگوريتم نارتبهاي و معيارهاي اصلي بيابانزايي براي سال 2012 تهيه شد. در مرحله بعد، بر اساس نقشه آسيب- II پرامسه پذيري تهيه شده و نظرات كارشناسان، شش راهبرد (استراتژي) مقابله با بياباني شدن اراضي استان بر پايه معيارهاي اكولوژيكي-اقتصادي ارائه و سند مديريت راهبردي مقابله با اين پديده بر پايه الگوريتم نارتبهاي 91 % از مساحت استان خراسان رضوي در محدوده كلاس / پرامسه تدوين شد. نتايج پژوهش نشان داد كه 7 5% در كلاس آسيبپذيري پايين قرار / 2% در كلاس آسيبپذيري متوسط و 85 / كيفي آسيبپذيري زياد، 36 دارد. از ميان راهبردهاي در نظر گرفته شده، كنترل چرا مهمترين برنامه اقدام مقابله با بياباني شدن در استان است. همچنين به ترتيب راهبرد اصلاح سيستمهاي آبياري، كنترل فرسايش، مديريت منابع آبي و روشهاي احياء خاك در رتبههاي بعدي اين سند قرار گرفتند.
کلید واژگان :آسيبپذيري بيابانزايي، اكوسيستم، پرامسه، مديريت استراتژيك
ارزش ریالی : 1200000 ریال
با پرداخت الکترونیک