اگرچه بهرهوری موضوعی است که از دیرباز در ادبیات اقتصادی مطرح بوده، اما تنها در سا لهای اخیر در اقتصاد ایران بصورت چشمگیر مورد توجه جدی قرار گرفته و شاید بتوان برنامه چهارم توسعه را نقطه عطفی برای توجه به این موضوع قلمداد نمود. چراکه در نظر بود تا در این برنامه یک سوم رشد اقتصادی از قبل رشد بهرهوری تأمین گردد. با این نگاه، انتظار بر آن است که بتوان تأثیر بهرهوری و رشد آن را بر عملکرد هر اقتصاد یا بنگاه های فعال در آن مشاهده نمود و از این رو، این مقاله با هدف اصلی بررسی تأثیر بهرهوری کل و بهره وری نیروی کار بنگاههای جدیدالورود صنایع تولیدی ایران بر احتمال بقای آنها طراحی شده است. دادههای این پژوهش را دادههای بنگاههای جدیدالورود صنایع تولیدی جمعآوری شده 1380 و 1381 تشکیل داده است. با پیگیری بنگاههای مذکور و تفکیک آنها به ، توسط مرکز آمار ایران در سالهای 1379 دو دسته بنگاههای باقیمانده و خارج شده تأثیر بهرهوری بر احتمال بقای آنها با استفاده از مدل مخاطره کاکس مورد بررسی قرار گرفته است. برخلاف انتظار نتایج این پژوهش نشاندهنده آن است که بهرهوری کل تأثیر مثبت و معناداری بر احتمال بقای این بنگاهها نشان نمیدهد. این در حالی است که افزایش بهره وری نیروی کار باعث گردیده تا احتمال بقای بنگاه های جدیدالورود بصورت معنا داری افزایش یابد. این یافته به معنای آن است که بهره وری نیروی کارکه م یتوان آنرا نمودی از سرمایه نیروی انسانی هر بنگاه نیز تلقی نمود از اهمیت دوچندانی برای حیات یک ینگاه اقتصادی به ویژه در سا لهای نخستین ورود به فعالیت (دوران نوزادی) برخوردار است.
کلید واژگان :بهر ه وری، دور هحیات، بنگا ههای جدیدالورود، صنایع تولیدی، مدل مخاطره کاکس، پن لدیتا
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک