اگرچه در دنیای کنونی صنعت گردشگری اصلی ترین و پا کترین صنعت از حیث ایجاد درآمد تلقی می شود، اما واقعیات موجود نشان دهنده ی آن است که کشورهای جهان نتوانسته اند متناسب با جاذبه های گردشگری خویش درآمد کسب کنند. به عبارتی بین توزیع جاذبه های گردشگری در کشورهای جهان و میزان درآمد آن همبستگی معنی داری مشاهده نمی شود. در این میان و برای مثال، اگرچه جاذبه های گردشگری کشور ایران را در رتبه ی دهمین کشور جهان قرار می دهد، اما ایران از حیث درآمد گردشگری در جایگاه کم درآمدترین کشورهای جهان جای گرفته است. این در حالی است که براساس چشم انداز تدوینی، دستیابی به جایگاه نخست اقتصادی در منطقه، تصویر ارائ هشده برای ایران در افق 4141 است و ازای نرو این سؤال که سطح توسع هی بخش گردشگری ایران با توجه به شاخص های اقتصادی این بخش در مقایسه با سایر کشورهای منطقه سند چش مانداز چه جایگاهی است؟ سؤالی است که پاسخ به آن هدف اصلی این مقاله را تشکیل داده است. برای محاسبه ی این جایگاه درمجموع از پنج شاخص مشارکت کل صنعت گردشگری در اشتغال ایجاد شده، مخارج مسافرت و گردشگری داخلی، مخارج ویژه ی دولت، مخارج مسافرت و گردشگری تجاری و در نهایت شاخص سرمایه گذاری در بخش گردشگری و برای تلفیق شاخص های مذکور از روش تاپسیس استفاده شده است. نتایج این پژوهش نشان دهنده ی آن است که رتبه ی ایران از جایگاه پنجم در سال 0444 به رتب هی سیزدهم در سال 0442 تنزل یافته است. کشور ایران اگرچه توانسته است رتبه ی خود را در سال 0444 دو پله ارتقا بخشیده و به جایگاه یازدهم دست یابد، اما از حیث میزان سطح توسعه یافتگی تا دستیابی به رتبه ی نخست منطقه در این بخش پیمودن مسیری بس طولانی را در فرصتی اندک )تا سال 0402 ( در پیش رو دارد.
کلید واژگان :توسعه ی گردشگری، سند چشم انداز، روش تاپسیس، شاخص های توسعه بخش گردشگری
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک