مقدمه: خوددلسوزي يك مفهوم جديد در روانشناسي شخصيت است كه بر اساس ايده هاي مورد بحث در عقايد بودايي پايه ريزي شده است. پژوهش حاضر با هدف پيشبيني خودكارآمدي و حرمت خود بر اساس خوددلسوزي انجامشده است. روش: طرح پژوهش، توصيفي از نوع همبستگي است. جامعه آماري شامل تمامي دانشجويان دانشگاه گيلان در سال 1393 بودند كه از بين آنها نمونهاي به حجم 320 نفر با استفاده از روش نمونهگيري تصادفي خوشه اي - تحصيلي 94 چندمرحلهاي انتخاب شدند و به مقياسهاي خوددلسوزي (نف، 2003 )، خودكارآمدي (شرر و همكاران، 1982 ) و حرمت خود (روزنبرگ، 1965 ) پاسخ دادند. نتايج: نتيجه تحليل همبستگي نشان داد خوددلسوزي با خودكارآمدي و حرمت خود ، همبستگي مستقيم و نتايج تحليل رگرسيون گام به گام نشان داد از بين خردهمقياسهاي خوددلسوزي، .(P<0/ معناداري دارد ( 01 دو خردهمقياس خودداوري و خودمهرباني قادرند 25 درصد از تغييرات خودكارآمدي را تبيين كنند. همچنين سه خردهمقياس خودداوري، خودمهرباني و ويژگي مشترك انساني قادرند 13 درصد از تغييرات حرمت خود را تبيين كنند. بحث و نتيجهگيري: نشان ميدهد كه خوددلسوزي در پيشبيني خودكارآمدي و حرمت خود دانشجويان اهميت ويژهاي دارد.
کلید واژگان :خوددلسوزي، خودكارآمدي، حرمت خود.
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک