با توجه به رشد جمعيت و افزايش شهرنشيني، وقوع حوادث طبيعي مثل زلزله مي تواند خسارات و تلفات سنگيني را ايجاد نموده و توسعه شهرها و كشور را دچار وقفه نمايد. ضرورت كاهش آسيب پذيري شهرها در برابر اين پديده، به عنوان يكي از اهداف اصلي برنامه ريزي كالبدي، برنامه ريزي شهري و طراحي شهري محسوب مي گردد. در اين راستا اولين گام شناسايي ميزان آسيب پذيري اجزا وعناصر شهري و تحليل و ارزيابي آن با استفاده از مدل هاي موجود در اين زمينه مي باشد که بتوان مناطق و بافت هاي آسيب پذير شهري را با استفاده از مدل ها مورد شناسنايي قرار داده و با ريزپهنه بندي اين مناطق به ارايه راهکارهاي علمي و عملي در ارتباط با کاهش اثرات زلزله پرداخت. با توجه به اهميت موضوع ارزيابي آسيب پذيري شهرها در برابر زلزله در مباحث مربوط به جغرافيا و برنامه ريزي شهري، در اين مقاله سعي شده تا با به کارگيري روش فرآيند تحليل سلسله مراتبي (AHP) برآورد مناسبي از آسيب پذيري شهرها در برابر زلزله با استفاده از داده هاي مکاني و توصيفي اجزا و عناصر اصلي و رفتاري ساختماني و تعيين تاثير هر کدام از معيارهاي به کاررفته در ميزان آسيب پذيري ارايه شود. هم چنين با استفاده از امکانات تحليلي و نمايشي سيستم اطلاعات جغرافيايي (GIS) و ارايه سناريوهاي زلزله در شدت هاي مختلف به مدل سازي و ريزپهنه بندي آسيب وارده به ساختمان ها، تلفات انساني و خسارات اقتصادي شهر زنجان در برابر زلزله پرداخته شده است. نتايج حاصله از اين مقاله نشان مي دهد که منطقه سه شهر زنجان و بناهاي واقع شده در آن به دليل فرسودگي بافت و استفاده از مصالح کم دوام در ساخت وساز و نيز عمر بالاي ساختمان ها از آسيب پذيري بسيار بالايي برخوردار بوده و منطقه دو شهر زنجان، به دليل رعايت استانداردها از جمله آيين نامه 2800 و استفاده از مصالح مقاوم در ساخت و سازها از آسيب پذيري نسبتاً کمتري در مقايسه با دو منطقه ديگر شهر زنجان برخوردار است.
کلید واژگان :آسيب پذيري، زلزله، زنجان، سيستم اطلاعات جغرافيايي، مدل سازي، فرآيند تحليل سلسله مراتبي
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک