زمینه و هدف: هدف از انجام پژوهش حاضر مقایسه موقعیت‌های اجتماعی مشکل‌ساز در کودکان با آسیب بینایی و شنوایی با کودکان عادی بوده است. روش بررسی: طرح پژوهش حاضر از نوع علی-مقایسه‌ای است. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی دانش‌آموزان با آسیب بینایی و شنوایی شهرستان رشت در سال تحصیلی ۹۳-۱۳۹۲ بوده است که از میان آنها نمونه‌ای به حجم ۱۱۳ نفر (۳۷ دانش‌آموز با آسیب بینایی، ۷۶ دانش‌آموز با آسیب شنوایی) به شیوه نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شدند. همچنین ۱۰۰ نفر دانش‌آموز عادی که از نظر سن و هوش همتا شده بودند به عنوان گروه مقایسه انتخاب شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از مقیاس طبقه‌بندی موقعیت‌های اجتماعی مشکل‌ساز (داج، ۱۹۹۰) استفاده شد. یافته‌ها: نتایج تحلیل واریانس چند متغیری مولفه‌های موقعیت‌های اجتماعی مشکل‌ساز با توجه گروه (عادی، ناشنوا و نابینا) نشان داد که بین گروه‌ها تفاوت معنی‌داری وجود دارد (۰٫۰۰۱>p). همچنین نتایج تحلیل واریانس تک‌متغیری نیز نشان داد که میانگین کودکان نابینا و ناشنوا در مولفه‌های ورود به گروه همسالان، پاسخ به تحریک شدن، پاسخ به شکست، و انتظارات اجتماعی در سطح (۰٫۰۰۱>p) و مولفه‌های انتظارات معلم در سطح (۰٫۰۱>p) و پاسخ به موفقیت در سطح (۰٫۰۵>p) معنی‌دار بود. کودکان با آسیب بینایی در مؤلفه پاسخ به تحریک شدن، در مقایسه با سایر مؤلفه‌ها، بیشترین مشکل را دارند و تفاوت میانگین کودکان با آسیب بینایی با عادی و کودکان مبتلا به نقص بینایی با کودکان مبتلا به نقص شنوایی در سطح معنی‌دار بود (۰٫۰۰۱>p). نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج پژوهش کودکان مبتلا به آسیب بینایی و شنوایی، در مؤلفه‌های ورود به گروه همسالان، پاسخ به تحریک، پاسخ به شکست، انتظارات اجتماعی، انتظارات معلم و پاسخ به موفقیت، مشکل دارند. بنابراین بهتر است برنامه‌های مداخله‌ای و اثر بخش برای بهبود این مشکلات تدوین گردند.
کلید واژگان :موقعیت‌های اجتماعی مشکل ساز، کودکان با آسیب بینایی، آسیب شنوایی و عادی
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک