تحلیل و ارزیابی میزان تحقق پذیری حکمروایی خوب شهری در ایران نمونه موردی؛ شهر کاشمر

اصولاً حکمروایی شهری به عنوان رویکردی از نظام تصمیم گیری و اداره امور شهری تلقی می شود و در واقع فرآیندی است که بر اساس کنش متقابل میان سازمان ها و نهادهای رسمی اداره شهر از یک سو و سازمان-های غیردولتی و تشکل¬های جامعه مدنی، از طرف دیگر شکل می¬گیرد. از این رو به نظر می رسد که نهاد مدیریت شهری که در ایران از دو سازمان شهرداری و شورای تشکیل شده است، می تواند یکی از بهترین ساز و کارها، برای تحقق حکمرانی خوب شهری باشد. در تحقیق حاضر، به تحلیل و بررسی میزان تحقق حکمروایی خوب شهری، در شهر کاشمر، از طریق کارکردهای متأثر از عملکرد شهرداری و شورای شهر، پرداخته شده است. اطلاعات مورد نیاز از طریق بررسی میدانی و تکمیل پرسشنامه جمع آوری شده و با استفاده از نرم افزارهای آماری Exel و Spss و ارزش¬گذاری متغیرها با بهره گیری از طیف لیکرت، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. نتایج تحلیلی مقاله بیانگر آن است که با توجه به ابنکه در سه شاخص شفافیت و اطلاع رسانی، قانونمداری، و کارایی و اثربخشی، پس از انجام آزمون T – test¬، میزان Sig ¬ بدست آمده برابر با 1 00/0 بوده، این مهم حاکی از پایین بودن میزان تحقق حکمروایی خوب شهری در شهر کاشمر می¬باشد. در نتیجه فرضیه¬اساسی تحقیق ¬که ¬پیش¬بینی می¬کرد ؛ حکمروایی خوب شهری، از طریق همکاری متقابل شوراهای اسلامی شهر، دولت و مردم قابل تحقق می¬باشد، تحقق نیافته و رد شد.

حکمروایی خوب، شورای شهر، شفافیت، اثربخشی، قانونمداری، شهرکاشمر.