ابن¬سینا و پس از وی شیخ اشراق به رابطة میان تاویل و تعبیر اشاره کرده¬اند و معتقدند که گاهی نفس در بیان حقیقتی معنوی که در خواب یا کشف و شهود مشاهده کرده است، آن را به مشابه یا ضد آن تغییر می¬دهد که در این صورت نیازمند تفسیر باطنی هستیم. این تفسیر باطنی در صورتی که در مورد کشف و شهود و الهاماتی باشد که در بیداری دریافت شده‌اند، تاویل نامیده می¬شود و در صورتی که در مورد مطالب دریافت شده در خواب باشد، تعبیر نامیده می-شود. بدین ترتیب تاویل وحی و تعبیر خواب دارای فرایندی واحد هستند. بر این اساس این فرضیه مطرح می¬شود که قاعدتا باید میان تاویلات عرفانی و تعبیرات خوابگزاران در مورد مصادیق واحد، تشابه و تناظر وجود داشته باشد. این مقاله با تبیین نظریة ابن‌سینا و شیخ اشراق و بررسی موارد مشابه میان تاویلات عرفا و تعبیرات خوابگزاران به بررسی این موضوع پرداخته است.
کلید واژگان :تعبیر خواب، تاویل آیات، کشف و شهود، ابن‌سینا، سهروردی
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک