چکیده :

يکي از تدابير لازم براي کاهش خسارات ناشي از وقوع زمين‌لرزه در شهرها، مکان‌يابي بهينه‌ي کاربري‌ها است. چنانچه کاربري‌هاي شهري با دقت جايابي شوند، در بسياري از هزينه‌هاي ايجاد شده براي شهر، چه از نظر سلامتي و چه از نظر زمان صرفه‌جويي مي‌گردد. اين پژوهش به روش معياري - تحليلي با هدف ارائه‌ي الگوي بهينه مکان‌يابي کاربري‌هاي ويژه در جهت کاهش آسيب‌پذيري ناشي از زلزله در بخشي از بافت فرسوده شهر تبريز با استفاده از روش تحليل شبکه و مدل AHP در محيط GIS انجام شده است. کاربري‌هاي ويژه در اين پژوهش شامل؛ مراکز آموزشي، بهداشتي و درماني هستند که جدا از ساير کاربري‌هاي اورژانسي مورد نياز در هنگام انجام عمليات امداد و نجات، مورد تحليل و بررسي قرار گرفتند. يافته‌هاي حاصل از تحليل کارکردي نشان مي‌دهد که الگوي پراکنش کاربري‌هاي ويژه در محدوده مورد مطالعه در وضع موجود از الگوي مناسبي برخوردار نيست، به طوري که در شرايط بحران جهت خدمات اورژانسي و اسکان موقت عملاً نيمي از محدوده به اين کاربري‌ها دسترسي نخواهند داشت. از اين رو، براي کاستن از خسارات ناشي از وقوع زلزله، کاربري‌هاي ويژه‌ي آموزشي، بهداشتي و درماني جديدي پيشنهاد و مکان‌يابي گرديد. براي پي بردن به صحت عمل مکان‌يابي انجام شده، روش تحليل شبکه براي کاربري‌هاي ويژه پيشنهادي نيز بکار گرفته شد. شعاع پوشش مراکز جديد بدست آمده گوياي پوشش فضاهاي محروم محدوده مورد مطالعه مي‌باشد که در شعاع عملکردي مراکز موجود نبودند.

کلید واژگان :

کاهش آسيب‌پذيري زلزله، کاربري‌هاي ويژه، مکان‌يابي، AHP، بافت فرسوده شهر تبريز.



ارزش ریالی : 600000 ریال
دریافت مقاله
با پرداخت الکترونیک