هدف پژوهش حاضر بررسی تحول همدلی، اختلالات درونیسازی و برونیسازی در دانشآموزان دختر و پسر 0 تا 99 سال بود. روش پژوهش توصيفی از نوع علی مقایسهای است. جامعۀ آماری پژوهش شامل - - 0 کليۀ کودکان سنين 0 تا 99 سال شهر تبریز بودند که به این منظور 903 نفر از دختران و پسران سنين 99 سال پيشدبستانی و دبستانی شهرستان تبریز با روش نمونهگيری تصادفی ساده و از مناطق پنجگانۀ آموزش و پرورش انتخاب شدند. بدین ترتيب پنج گروه سنی شامل گروه سنی 0 ساله، 2 ساله، 7 ساله، 1 ساله و 99 ساله در هرگروه سنی 03 نفر ) 90 دختر و 90 پسر( انتخاب شدند. برای جمعآوری دادهها از دو ابزار شامل پرسشنامۀ علائم مرضی کودکان و مقياس همدلی دادس استفاده شد. برای تجزیه و تحليل آماری دادهها از آزمونهای تحليل کواریانس و t دو گروه مستقل استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد بين دختران و پسران در متغيرهای اختلالات درونیسازی، برونیسازی و همدلی تفاوت معناداری وجود دارد. در واقع اختلالات درونیسازی و همدلی در دختران بيشتر و اختلالات برونیسازی در پسران بيشتر است. همچنين نتایج نشان داد که ميانگين اختلالات درونیسازی و برونیسازی در دختران 0 و 2 سال تفاوتی ندارد، اما در گروه سنی 1 و 99 ساله ميانگين اختلالات برونیسازی بيشتر از درونیسازی است. از سویی ميانگين اختلالات ،7 7 و 1 بيشتر و در گروه سنی 99 اختلالات درونیسازی بيشتر است. از طرفی گروه سنی 99 سال بالاترین همدلی و گروه سنی 0 سال پایينترین همدلی را داشتند. بنابراین همدلی، نقش ارتباطات عاطفی را در سلامت روانی و سازگاری اجتماعی کودکان تأیيد میکند.
کلید واژگان :تحول، همدلی، اختلالات درونیسازی، اختلالات برونیسازی
ارزش ریالی : 1200000 ریال
با پرداخت الکترونیک