از جمله شبهاتی که در مورد نهج البلاغه مطرح شده است اعتبار مطالب و استناد آن به امیرالمومنین علی(ع) است که اندکی بعد از تدوین نهج البلاغه توسط سید رضی مطرح شده و افرادی آگاهانه و ناآگاهانه به این مسائل دامن زده اند و شبهاتی ایجاد کرده اند. این مقاله با تکیه بر شواهد درون متنی نهج البلاغه بر این نکته اهتمام می ورزد که اگر هیچ سند معتبری هم برای آن پیدا نشود باز هم می‌توان ادعا كرد كه این جملات و سخنان از آن امام همام صادر شده است، زیرا شواهدی چون علو محتوا و جامعیت؛ بداعت کلام؛ تاثیر گذاری و جاذبه عجیب؛ فصاحت و بلاغت؛ سخن از رویت ملائکه، شنیدن و دیدن نشانه های آفاقی و انفسی؛ اخبار غیب و خبر دادن از آینده؛ تحدی طلبی در باب علم و آگاهی و هماهنگی وقایع در نهج البلاغه با تاریخ اثبات می کند که حقایق و معارفی كه در این مجموعه عظیم در قالب گفتارهای بدیع و جذاب مطرح شده است از عهده بشر عادی خارج است و این متن در عین صامت بودن به اِستنادش به علی(ع) گواهی می دهد.
کلید واژگان :نهج البلاغه، اسناد نهج البلاغه، شواهد درون متنی، امیر المومنین علی(ع)، اعجاب.
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک