بعد اجتماعی توسعه پايدار از ابعاد اصلی آن شناخته می‌شود. هدف پژوهش حاضر ارزيابی پايداری اجتماعی نواحی روستايی دهستانهای شهرستان چرام در استان کهگيلويه و بويراحمد بود. نوع پژوهش کاربردی و روش آن نيز توصيفی- تحليلی بوده، گردآوری اطلاعات بهصورت کتابخانه‌ای و ميدانی انجام پذيرفت. تجزيه و تحليل اطلاعات با استفاده از روش‌های دلفی فازی و با بهکارگيری شيوه تاپسيس فازی صورت گرفت. حجم نمونه با استفاده از روش نمونه‌گيری کوکران 285 سرپرست خانوار روستايی تعيين شد. نتايج نشان داد که وضعيت مجموع شاخصهای ذهنی پايداری اجتماعی روستاهای سرفارياب و برديان در خوشه پايدار واقع است و روستای الغچين عليا خوشه مربوط به پايين ترين سطح پايداری اجتماعی را شکل ميدهند؛ از اينرو، توسعه متوازن نواحی روستايی در شهرستان چرام مستلزم بازنگری مسئولان ذيربط در تخصيص منابع و امکانات، توزيع برابر فرصتها و ارتقای کيفی خدمات در راستای کاهش فاصله بين نواحی روستايی است.
کلید واژگان :پايداري اجتماعي، پايداري روستايي، روش دلفي فازي، شاخص ذهني، کهگيلويه و بويراحمد (استان) .،
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک