«تقابل دوگانه» سازنده بنیادین داستان جمشید است و دو دوره سپاس و ناسپاسی این داستان را مشخص می‌کند. در ژرف ساخت تقابل دوگانه این داستان دو اصل مهم به نام «زیاد بهادادن به پیوند خویشاوندی» (OOK) و «کم بهادادن به پیوند خویشاوندی» (UOK) وجود دارد که اصل اول به کلیه رویدادهای دوره سپاس جمشید مفهومی مثبت و اصل دوم به کلیه رویدادهای دوره ناسپاسی او مفهومی منفی داده است. هر رویدادی در دیدگاه تقابل دوگانه لوی استروس به نام «اسطوره-واج» خوانده می‌شود که در این مقاله تمام داستان جمشید به عنوان «بُعد هم‌زمانی» در دو دوره متقابل براساس OOK و UOK به چهل اسطوره-واج تقسیم شده است و در جدولی جا داده شده است. این جدول معلوم می‌کند که در داستان جمشید مشخصا دو نوع «تقابل دوگانه علت و معلولی» و «تقابل دوگانه تناقضی» وجود دارد که بر اساس آن معنایی نهایی تک تک هر اسطوره–واج و معنای کلی دوره های متقابل داستان جمشید بیان می گردد. از تحلیل نهایی تقابل‌های دوگانه داستان این نتیجه حاصل می‌شود که چون اسطوره–واج های دوره ناسپاسی جمشید بیش از دوره سپاس او هستند پایان داستان به نابودی او و خواری ایرانیان منتهی می‌شود.
کلید واژگان :شاهنامه، تقابل دوگانه، لوی استراوس، سیاوش، جمشید،
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک