اثر تمرکززدایی بر شاخص‌های سلامت

مقدمه: از دیدگاه مالی، تمرکززدایی، انتقال مدیریت منابع و انجام مخارج از دولت مرکزی به دولت‌های محلی است. بسیاری از مطالعات تجربی پیشین، اجرای تمرکززدایی مالی صحیح را یکی از عوامل بهبود برون‌داده‌های سلامت در کشورهای درحال‌توسعه بیان می‌کنند. بر این اساس، هدف اصلی این مطالعه بررسی تأثیر شاخص‌های تمرکززدایی مالی بر شاخص‌های سلامت، در کشور ایران است. مواد و روش‌ها: این مطالعه با استفاده از داده‌های سری زمانی 1393-1371 به بررسی رابطه بلندمدت بین شاخص‌های سلامت، شاخص‌های تمرکززدایی مالی، درآمد سرانه و سرانه‌ پزشک پرداخته است. به این منظور از آزمون هم‌جمعی (هم‌انباشتگی) پارک و روش رگرسیون هم‌جمعی کانونی (CCR) استفاده شده است. هم‌چنین، تحلیل داده‌ها و نتایج به کمک نرم‌افزار Eviews انجام شده است. یافته‌ها: بر اساس نتایج به‌دست‌آمده از برآورد مدل به روش CCR، تمرکززدایی مالی درآمد، تمرکززدایی مالی مخارج، تمرکززدایی مالی قدرت خودگردانی، درآمد سرانه و سرانه‌ پزشک، شاخص‌های سلامت را در بلندمدت بهبود می‌بخشند. یک درصد افزایش در شاخص‌های تمرکززدایی مالی، به‌طور متوسط امید به زندگی را در بلند‌مدت 14/0 درصد افزایش و نرخ مرگ‌ومیر نوزادان را در بلند‌مدت 21/0 درصد کاهش می‌دهد. نتیجه‌گیری: فراهم‌کردن بسترهای لازم جهت گسترش تمرکززدایی مالی، می‌تواند به ارتقای سطح سلامت در کشور کمک کند.

واژه‌های کلیدی: سلامت، تمرکززدایی مالی، رگرسیون هم‌جمعی کانونی (CCR).