رسيدن به نقطه ي وحدت بخش و اخوت پرور در جهان اسلام، نيازمند توجه خاص به سازوكارهاي تقريب براي تحكيم اتحاد و انسجام كشورهاي اسلامي است. متأسفانه موارد اختلافي ميان مذاهب، با بسترسازي دشمنان مشترك، از سطح حوزه هاي تخصصي به عرصه هاي همگاني راه پيدا كرده است. در بستر چنين ضرورت هايي، بازگشت به انديشه ي امام خميني(ره) راه گشاست. اين مقاله برآن است تا در سند پايه ي الگوي اسلامي- ايراني پيشرفت، رهنمودهاي عملي امام راحل در اين زمينه، نظير شناخت تبار تفرقه افكنان، ضرورت گذار از عوام گرايي، درك دشمن مشترك، توجه به اهداف دشمنان، شناخت شيوه ي برخورد ائمه ي اطهار(ع) با اهل سنت، تكيه بر مشتركات امت اسلامي، گذار از شعار امت واحده و تلاش واقعي براي تحقق آن، اخوت و برادري، شناخت اقتضائات زمانه، توجه به منافع و اصول مشترك، لزوم بيداري، توجه به مصالح امت، بازگشت به دين را بررسي نموده و پشتوانه هاي معرفتي آن ها را بيان كند.
کلید واژگان :امام خميني، تقريب مذاهب، شيعه و سني، اختلاف و اتحاد، مصالح عاليه ي امت اسلامي، الگوي اسلامي- ايراني پيشرفت.
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک