رویکرد کیفی کنترل استراتژیک در ترکب و نضج فرایند کوچک سازی در سازمان های دولتی (با تأکید بر شمولیت روش شناختی در اقتصاد دانش بنیان)

استراتژی کوچک‌سازی یکی از راهبردهای اصلاح ساختار- به‌ویژه در بخش دولتی- است که با توجه به نقش مورد توجهی که دارد- به‌ویژه از حیث اقتصاد دانش‌بنیان- بررسی تبعات آن به‌منظور تحقق چشم‌انداز تعریف شده و مشخص ذیل اهداف ساختاری پژوهش، ضروری است؛ یکی از مهم‌ترین مباحث مربوط به فرایند کوچک‌سازی به‌منظور اجرای موفق آن در سازمان-های دولتی، کیفیت‌گرایی کنترل استراتژیک اولاً در ترکب- استوار شدن- و ثانیاً در نضج- بلوغ- آن است. ; بر این اساس، استراتژی کوچک‌سازی مستلزم رویکردی فرایندی است؛ بنابراین مستلزم نگاهی تدریجی با اجرای مرحله‌ای است؛ لذا کنترل استراتژیک می‌تواند این نقش را در فرایند کوچک‌سازی ایفا نماید؛ هم‌چنین شکل‌گیری و تحقق این مجموعه در مباحث روش‌شناسی، حاکی از سادگی و در عین حال شمولیت مقوله در مسیر رسیدن به اقتصاد دانش‌بنیان است که همگی در مسیر تحقق اهداف پژوهش هستند. ; در این پژوهش که با رویکردی ترکیبی- ذیل روش‌های کیفی زمینه-محور و تحلیل‌مند در فلسفه علم- به تبیین رویکرد کیفی کنترل استراتژیک در ترکب و استوار شدن و سپس نضج و بلوغ فرایند کوچک‌سازی سازمان-های دولتی از دیدگاه محققان پرداخته شده، رابطه مثبت و هم‌افزایی پدیدار شد که نشان می‌دهد تمرکز بر فرایند کوچک‌سازی با در نظر گرفتن کنترل استراتژیک- با توجه به اثرات آن- می‌تواند منجر به تغییر قواعد بازی تعریف شده برای سازمان‌های دولتی شود که این مسئله در مسیر گذار به اقتصاد دانش‌بنیان می‌تواند نقشی تعیین کننده در رقم زدن معادلات به نفع رویکرد مدعی آن شود.

کنترل استراتژیک، کوچک‎سازی، سازمان‎های دولتی، اقتصاد دانش‎بنیان