پنج سال حکومت امام علی(ع) تجربه و الگوی گرانسنگی از زمامداری اسلام پس از رحلت پیامبر(ص) بود، البته با تفاوت هایی در نحوه حضور مردم و مشارکت آنان در عرصه های گوناگون سیاسی، نظامی، اجتماعی و فرهنگی و پدید آمدن شرائط تازه ای در امر حکومت داری و تغییر روش هایی که بعضاً رویکردی به نظام اجتماعی گذشته داشت. حقوق و تکالیف متقابل انسانها و حکومت اسلامی، از جمله مؤلفه‌هایی بود که با چالش هایی رو به رو شده بود و امام علی(ع) به عنوان کسی که بیشترین و صمیمانه ترین رابطه و تعامل را با پیامبر گرامی اسلام حضرت محمد بن عبدالله(ص) داشت در این مسئله حساسیت فوق‌العاده‌ای نشان می‌داد؛ لذا از همان روزهای نخست حکومت، به صورت شفّاف و روشن اعلام موضع نمود و در برابر کسانی که می خواستند این رابطه را به سود خود رقم بزنند قاطعانه ایستاد و عدالت و حقوق فرد فرد انسان ها را بر همه مناسبات دیگر برتر دانست. امام علی(ع) در محدوده اختیارات حکومت و جامعه ای که به ایشان مرتبط می شد لحظه ای از اجرای عدالت و رعایت حقوق شهروندی باز نایستاد و تا نفس های واپسین در زندگی متّعهد به آن بود. در این نوشتار نویسنده به این پرسش پاسخ داده که حساسیت و قاطعیّت امام(ع) نسبت به حقوق انسان ها روی چه فلسفه و مبنایی صورت می گرفت؟ و به این نتیجه رسیده که مبنای نظری و عملی این مقوله متن قرآن و سیره عملی شخص رسول الله(ص) بوده که فلسفه بعثت ایشان نیز هست؛ یعنی اقامه عدالت اجتماعی و بسط قسط در همه سطوح جامعه و در نهایت فراهم شدنه بستر تقّرب به خداوند عالمیان، مسئله‌ای که برای همه دوره های تاریخ بشری در ردیف بزرگترین آرمان ها بوده است.
کلید واژگان :امام علی(ع)، انسان، حقوق، عدالت
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک