حفظ تنوع زيستي يكي از اهداف اصلي حفاظت از حيات وحش است. امروزه از دست رفتن زيستگاه يكي از بزرگترين تهديدها براي تنوع زيستي سراسر جهان شناخته شده است. در اين مطالعه، رضامندي زيستگاه داركوب سياه و داركوب خالدار بزرگ در جنگل شست كلاته بررسي شد. متغيرهاي محيط زيستي شامل تيپ پوشش جنگلي، عوامل توپوگرافي و ويژگي هاي ساختار پوشش گياهي به همراه داده هاي حضور و عدم حضور دو گونه داركوب در هر يك از ۱۰5 پلات نمونه برداري به شعاع ۲۵ متر ثبت شد. نتايج حاصل از تحليل آماري بر اساس رگرسيون منطقي دوگاني نشان داد كه شاخص هاي محدود كننده حضور داركوب سياه بيشتر از داركوب خالدار بزرگ است. اين نتايج مشخص كرد كه داركوب خالدار بزرگ توانايي بيشتري براي سازگاري استفاده منبع براي انتخاب زيستگاه در مقياس محلي دارد. در مقابل، داركوب سياه مي تواند گونه تخصص گراي زيستگاهي در نظر گرفته شود. مقايسه ويژگي هاي زيستگاهي بين دو گونه داركوب، ارجحيت قوي را براي درختان مرده، مخصوصاً خشكه دارها (با ضريب 589/0 براي داركوب سياه و 458/0 براي داركوب خالدار بزرگ) نشان داد. بنابراين، در سياست هاي آتي حفاظت و مديريت جنگل، حفاظت از درختان مرده و در حال تجزيه بايد به حساب آورده شود. به اين طريق ديگر گونه هاي داركوب و همين طور جامعه آشيان كننده هاي دومين سود خواهند برد.
کلید واژگان :داركوب سياه، داركوب خالدار بزرگ، مدل سازي رضامندي زيستگاه
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک