براي حفاظت از تنوع زيستگاه ها و جمعيت هاي حيات وحش بايد به انتخاب مناطق معرف و نمونه از كل طبيعت پرداخت. هدف اصلي اين پژوهش انتخاب مناسب ترين شبكه مناطق تحت حفاظت در استان مازندران است. به اين منظور، زيستگاه بالقوه 8 گونه پستاندار، مناطق مناسب پراكنش 4 گروه پرنده و 26 تيپ پوشش جنگل به عنوان معيارهاي انتخاب مناطق تحت حفاظت استفاده شدند. اولويت بندي توسط الگوريتم مذاب سازي شبيه سازي شده تحت نرم افزار Marxan انجام شد. در سناريوي اول كارايي مناطق تحت حفاظت موجود در رسيدن به هدف حفاظت 30 درصد هر يك از معيارهاي حفاظتي بررسي شد. نتايج نشان داد مناطق تحت حفاظت موجود تنها در برآورد هدف حفاظتي 8 معيار موفق بوده اند. در سناريوي دوم با شرط وجود مناطق تحت حفاظت موجود، اقدام به انتخاب لكه هاي مناسب حفاظت براي تكميل شبكه حفاظتي موجود شد. نتايج نشان دادند براي حفاظت 30 درصد هر يك از معيارها، در بهترين حالت 28 درصد از سطح استان بايد حفاظت شود. بر اين اساس، نياز است حدود 04/186.918 هكتار به سطح مناطق فعلي اضافه شود. در سناريوي سوم بدون در نظر گرفتن مناطق تحت حفاظت موجود، منطقه با هدف حفاظت 30 درصد هر معيار اولويت بندي شد و بهترين لكه ها براي حفاظت معرفي شدند. نتايج نشان داد در بهترين حالت بايد 43/18 درصد سطح استان حفاظت شود. از اين مقدار تنها 17/24 درصد آن با مناطق تحت حفاظت موجود هم پوشاني دارد. با استفاده از نتايج حاصل از اين پژوهش مي توان خلاء هاي حفاظتي موجود را شناسايي و مناطقي براي تكميل اين خلاء ها معرفي كرد.
کلید واژگان :استان مازندران، الگوريتم مذاب سازي شبيه سازي شده، انتخاب سيستماتيك مناطق تحت حفاظت، بهينه سازي، marxan
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک