ارتباط كيفيت تجارب يادگيري با فرسودگي تحصيلي و پيشرفت تحصيلي در دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي كرمان

مقدمه: فرسودگي حالتي منفي از خستگي فيزيكي، هيجاني و ذهني است كه با حس عميق شكست از كار همراه شده است. بنابراين شناسا يي عوامل تأثيرگذار بر آن ضرورت دارد. اين مطالعه با هدف بررسي ارتباط كيفيت تجارب يادگيري با فرسودگي تحصيلي و پيشرفت تحصيلي در دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي كرمان انجام شد. روشها: دراين پژوهش مقطعي از نوع توصيفي همبستگي، جامعه پژوهش را كليه دانشجويان دانشگاههاي علوم پزشكي كرمان در سال 1393تشكيل دادند كه 303نفر با روش نمونهگيري تصادفي انتخاب شدند. ابزارهاي جمعآوري اطلاعات شامل پرسشنامههاي كيفيت تجارب يادگيري، فرسودگي تحصيلي و اخذ ميانگين معدل بود. از آناليز واريانس يك طرفه و آزمونهاي تي مستقل، آزمون تعقيبي )بنفروني و دانت( و ضرايب همبستگي پيرسون و اسپيرمن به منظور تجزيه و تحليل دادهها استفاده شد. نتايج: ميانگين نمره كيفيت تجارب يادگيري ) 32/82±/78از مجموع 60نمره( بود. ميانگين نمره فرسودگي تحصيلي برابر ) 43/90±7/57از مجموع 75نمره( بود، علاوه بر اين ميانگين معدل واحدهاي پژوهش 16/37±1/47بود. نمره كيفيت تجارب يادگيري با بعد ناكارآمدي تحصيلي فرسودگي تحصيلي اختلات معناداري را نشان داد )(r=-0/23 , P< 0/05؛ ولي با پيشرفت تحصيلي ارتباط معناداري مشاهده نشد ).(P=0/83r ,= 0/012 نتيجهگيري: با توجه به يافتههاي پژوهش حاضر نياز به رسيدگي بيشتري به شرايط يادگيري در دانشگاه احساس ميشود تا دانشجويان تجارب يادگيري در سطح بالايي را داشته باشند؛ همچنين فرسودگي تحصيلي به خصوص بعد خودكارآمدي تحصيلي آن كه با تجارب يادگيري مرتبط بوده است، نيز كمتر گردد

كيفيت تجارب يادگيري، فرسودگي تحصيلي، پيشرفت تحصيلي، دانشجويان علوم پزشكی