در کسب و‌کار پویای امروز، به دلیل ظهور سه روند عمده رقابت شدید بین المللی، بازار های گسسته و تکنولوژی در حال تغییر شاهد طرح بیش از پیش موضوع نوآوری هستیم. روندهای مذکور علاقه صاحبنظران حوزه کسب و کار را به توجه شگرف و کنکاش در مفهوم سرمایه اجتماعی به مثا‌به عا‌مل حیاتی در ارتقاء سطح عملکرد سازمان و پیش آیند خلق مزیت رقابتی مبتنی بر نوآوری جلب کرده است. با این حال کمتر پژوهشی سرمایه اجتماعی سازمانی و نوآوری سازمانی را به صورت توامان بررسی کرده است. از اینرو غایت مطالعه حاضر بررسی چگونگی نقش آفرینی سرمایه اجتماعی سازمانی و ابعاد آن در گرایش به نوآوری سازمانی و همچنین تعیین سهم نسبی هر یک از این ابعاد در پیش بینی گرایش به نوآوری در شرکت های دانش بنیان است. روش شناسی پژوهش از نوع توصیفی- همبستگی بوده و جامعه آماری کارکنان شرکت های دانش بنیان پارک علم و فناوری دانشگاه تهران را در بر می گیرد. در تجزیه و تحلیل داده ها از روش های تحلیل همبستگی و تحلیل رگرسیون گام به گام استفاده شده است. نتایج مطالعه گویای نقش آفرینی موثر و معنی دار سرمایه اجتماعی سازمانی در گرایش به نوآوری سازمانی است. بدین ترتیب بعد رابطه ای سرمایه اجتماعی پیش بینی کننده گرایش به نوآوری هست لیکن ابعاد شناختی و ساختاری سرمایه اجتماعی نمی‌توانند پیش بینی کننده مناسبی برای گرایش به نوآری در سازمان باشند.
کلید واژگان :سرمایه اجتماعی، سرمایه اجتماعی سازمانی، نوآوری، نوآوری سازمانی، شرکت های دانش بنیان
ارزش ریالی : 1200000 ریال
با پرداخت الکترونیک