شعر تعلیمی یکی از گسترده‌ترین و دراز آهنگ‌ترین انواع شعری ادب فارسی است . هدف اصلی سراینده در سرودن این نوع از اشعار ، تشریح و تبیین میان اخلاقی و اندیشه‌های مذهبی ، حکمی و مضامین پندگونه است. اشعار و آثار تعلیمی گاهی به صورت مستقل و جداگانه است همانند منظومه‌ها و داستانها و قطعاتی که منحصراً به تعلیم و پند و حکمت و اخلاق می‌پردازد و گاهی هم در میان دیگر آثار ادبی پراکنده است . بدان گونه که گاهی مفاهیم و مضامین اخلاقی ، حکمی ، مذهبی و پندیات در منظومه‌های غنایی و حتی حماسی و یا قصاید مدحی به کار رفته که نه تنها جنبة شاعرانه این قبیل آثار را کم نمی‌کند بلکه با شور و احساس خاصی باعث جذابیت این قبیل آثار می‌گردد. با وجود آنکه مایه‌ها و مضامین ادب تعلیمی در نخستین اشعار شاعران فارسی موجود و مشهود است و یکی از نخستین شاعرانی که به این نوع شعر توجه خاص نمود و قطعات فراوانی از وعظ و حکمت در اشعار او وجود دارد رودکی است ، ولیکن توجه به مضامین حکمی و زهد و نصایح و مواعظ از بعد از قرن پنجم هجری در مکتب درون‌نگری اوج و قوّت گرفت .
کلید واژگان :شعر فارسی ، ادب غنایی ، ادبیات تعلیمی ، ده نامه ، محب و محبوب ، نسخة خطی
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک