متأسفانه شناسايي ماهيان همچون ساير جانوران كمتر مورد توجه ايرانيان قرار گرفته است و كمتر كسي را مي توان به عنوان ماهي‌شناس سرشناس بين المللي ايراني ذكر نمود. بنابراين، در ايران ماهی‌شناسی همواره قرين با نام افراد خارجي بوده است و گواه آن چندين گونه ماهيان ايران است كه همراه اسامي كاشفان خارجي آنها مي‌آيند. شناسايي علمي ماهيان ايران بطور عام و ماهيان دريايي بطور خاص، با پژوهشهای ماهی‌شناسان دانمارکی، بلگواد و لوپنتين در سالهای 1936تا 1938 شروع شد که حاصل آن کتاب "ماهيان خليج فارس“ (1944) بود که توسط دکتر اسماعيل اعتماد و دکتر بابا مخير در سال 1358 به فارسی ترجمه گرديد. پس از سالها رکود راهنمای مصور سه زبانه شناسايی ماهيان شيلاتی خليج فارس توسط راندال و همكاران (1978) با پشتيبانی فائو انتشار يافت و توسط دکتر امين کيوان به فارسی ترجمه شد. در كشورهاي عربي همجوار نيز تلاشهايي براي شناسايي ماهيان خليج فارس و درياي عمان شده كه آنها نيز عمدتاً توسط ماهي‌شناسان غربي و ژاپني و بعضاً عرب صورت گرفته است، كه مي‌توان Mahdi (1962)،Kuronuma & Abe (1972) ، Sivasubramaniam & Ibrahim (1982) Kuronuma & Abe (1986)، Albaharna (1986) و (Randall, 1995) ، را نام برد.
کلید واژگان :نقد كتاب، ماهي، خليج فارس، درياي عمان
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک