مراتع از جمله منابع طبیعی است که در تعامل بسیار زیاد با فعالیتهای انسانی قرار دارد. به دلیل بهره برداری بیش از حد از مراتع کشور و نامساعدبودن وضعیتِ کنونیِ آنها ضروری است در استفاده و بهره برداری از مراتع به توان زیست محیطیِ آنها توجه شود. این پژوهش با هدف ارزیابی توان زیست‌محیطی سرزمین برای توسعة کاربری مرتعداری، بر اساس روشهای تصمیم گیری چندمعیاری مکانی ، انجام گرفت. بر این اساس، نخست از پارسل A حوزة آبخیز سد قشلاق، منطقة مطالعاتیِ این تحقیق، داده های زیست محیطی مورد نیاز تهیه شد و در محیط GIS نقشه سازی آنها صورت پذیرفت. سپس، معیارهای مؤثر در ارزیابی توان زیست محیطی سرزمین برای توسعة کاربری مرتعداری تعیین و با استفاده از روش AHP وزندهی شد. پس از تحلیل قضاوتهای کارشناسی و وزندهی معیارها،لایه های اطلاعاتی معیار تهیه شد و بر اساس روش TOPSIS، تجزیه و تحلیل و همپوشانی آنها در محیط GIS صورت گرفت. نتایج تحقیق نشان داد ، با کاربردِ روشهای تصمیم گیری چندمعیاری مکانی در فرایند ارزیابی محیط زیست، میتوان سرزمین را در دامنه ای از طبقات تناسب اراضی برای توسعة کاربریها طبقه بندی کرد. همچنین ، مشخص گردید که برای توسعة کاربری مرتعداری معیارهای فیزیکی سرزمین نسبت به دیگر عوامل اهمیت بیشتری دارد. ارزیابی منطقه برای توسعة کاربری مذکور نیز نشان داد که مناسبترین پهنه ها در شرق واقع شده است و نامناسبترین آنها در بخش هایی از مرکز، جنوب، و غرب حوزه.
کلید واژگان :ارزیابی سرزمین ، روشهای تصمیم گیری چندمعیاری مکانی، مرتعداری، TOPSIS ، AHP.
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک